Veturinn 1891 byrjuðum við Níels á blaði sem hét „Dalbúinn“, skiptumst við á að skrifa það, og varð árg. 7 arkir. Árið eftir 1892 skrifaði ég blaðið einn og þá varð árg. 25 arkir. Næsta vetur (1893) kom út þriðji og síðasti árg. Dalbúans 11 arkir að stærð. Dalbúinn fór fárra á milli, komst þó norður á Gjögur til Bjarna Sæmundssonar, tengdaföður Níelsar bróður míns, og Benedikt í Geststaðaseli fékk að lesa hann. Annars fór Dalbúinn fremur huldu höfði, þó ekki ætti hann sökótt við menn. Efni blaðsins var fróðleikur ýmiskonar, sögur, ljóðmæli, skrítlur, gátur og fréttir. Lét ég svo binda inn alla 3 árg. og er sú bók nú í eigu minni. Þannig kemst Halldór Jónsson frá Tind í Miðdal við Steingrímsfjörð á Ströndum (f. 1871) að orði, í kaflanum Skriftir í sjálfsævisögu sinni sem er varðveitt í handriti á Handritasafni Landsbókasafns Íslands – Háskólabókasafns og hefur einnig verið birt á prenti (Sigurður Gylfi Magnússon, 1997a, bls. 24-47, bein tilv. bls. 46-47). Þar er einkum fjallað um fyrstu tvo áratugina sem Halldór lifði og er ævisagan skrifuð árið 1906.
0 Comments
|
KreddurAllir geta sent inn grein fyrir Kreddur svo lengi sem viðfangsefnið tengist þjóðfræði á einn eða annan hátt. Greinar
December 2025
|