Hvernig var upplifunin af doktorsnáminu og svo vörninni?
Upplifunin af doktorsnáminu spanar heilan áratug og allan tilfinningaskalann. Það er í raun mjög erfitt að lýsa því í stuttu máli. Nú þegar gráðan er komin í hús er heilinn á fullu við að endurtúlka þann tíma sem leiddi fram að vörninni. Á þessu tímabili fluttist ég líka til Svíþjóðar, lærði nýtt tungumál, eignaðist tvíbura og fór frá 0 yfir í 8 sneiðar af hrökkbrauði á dag. Þetta var bæði menningar- og trefjasjokk. Vörnin var auðvitað tæknilegt þrekvirki út af fyrir sig, þvílík Hollywood framleiðsla! Vörninni var stjórnað frá Háskóla Íslands, ég varði í Lundi, Svíþjóð og andmælendurnir voru staddir í Þýskalandi og Noregi. En þetta gekk alltsaman ótrúlega vel og ég er mjög sáttur við að klára. Hvað ætlarðu að gera næst? Næst ætla ég að borða enn meira hrökkbrauð og sækja um nýdoktorastyrk. Næsta verkefni mun fjalla um samlífi gerla og manna í allri sinni nánd, dauða og dýrð. Hver eru þín helstu áhugamál? Írónía (við getum ekki öll spilað golf), Thai box og kaffi. Hefurðu einhverja hjátrú sem þú brýtur aldrei gegn? Ég þvæ mér alltaf um hendurnar áður en ég fer í skriflegt próf. Það er fyrst núna á kórónutímum sem það breytist úr að vera furðulegt yfir í að vera ábyrgt og skynsamlegt.
0 Comments
Cand.mag.-ritgerðin mín við Háskólann í Ósló nefnist Gjengangere i Eyjafordur område. Þar fjalla ég um draugasögur úr Eyjafirði, flokka þær og leitast fyrst og fremst eftir að svara því hverjir ganga aftur og hvers vegna.
Meistaraprófsritgerðin mín í þjóðfræði við HÍ heitir Þegar saman safnast var: Útileikir barna á Akureyri og í Reykjavík á árabilinu 1900 til 1950. Þar er leitast við að svara rannsóknarspurningunn: Hverjir og hvernig voru útileikir barna og með hvaða hætti endurspeglast samfélagsaðstæður í bernskuleikjunum á Akureyri og í Reykjavík á árabilinu 1900 til 1950? Meginrannsóknarspurningin felur síðan í sér fimm undirspurningar: Hvernig léku börn sér úti við á þessum tíma?, Hvar og með hverjum léku börnin sér?, Hvernig hafði samfélagið og umhverfið áhrif á barnaleiki?, Hverjir og hvernig voru leikirnir? Og hver var tilurð barnleikjanna og hvaðan voru þeir sprottnir? Fyrsta starf eftir útskrift? Haustið 1985 fór ég að kenna við Flensborgarskólann í Hafnarfirði og geri enn. Jafnframt vann ég nokkur ár við þáttagerð fyrir RUV þar sem þjóðfræðinámið kom sér m. a. vel. Hvað ertu að gera núna? Ég sem sagt kenni ennþá við Flensborgarskólann í Hafnarfirði en hef jafnhliða kennslustörfum fengist við ritstörf um árabil og m. a. skrifað bækur um þjóðfræðileg efni. Einmitt núna er tilbúin í handriti bók um huldufólk. Hver eru þín helstu áhugamál? Áhugamál mín tengjast mikið þjóðfræðilegum þáttum, alls lags grúski og ferðalögum á framandi slóðir. Ég safna bókum og les talsvert, hef alla tíð notið þess að lesa ljóð og aðrar góðbókmenntir ásamt fræðilegu efni og svo hef ég almennt áhuga á margvíslegu menningarlegu efni, leikhúsi, kvikmyndum, tónlist og mannlífi. Ég nýt þess einnig að gera alls konar með fjölskyldunni og öðru góðu fólki. Hefurðu einhverja hjátrú sem þú brýtur aldrei gegn? Þótt ég hafi lengi lagt mig eftir að rannska hjátrú, skrifað bækur og kennt námskeið í þjóðfræði um hjátrú, þá er ég satt best að segja lítið sem ekkert hjátrúarfullur. Og þó. Ég hef alla tíð átt mér verndargripi sem ég hef tekið með mér í próf, flug, ferðalög og annað því um líkt. Þessir gripir hafa verið mismunandi í gegnum tíðina, sem unglingur átti ég t. d. hérafót sem fór með mér víða, en núna tek ég oftast með mér lítið talnaband með krossi. Frá tíu ára aldri hef ég verið hugfangin af íslensku þjóðsagnaverunum, í þjóðfræðináminu beindist athygli mín sérstaklega að tröllum. Tröllasögur eru fullar af svörtum húmor og ádeilu. Meistaraverkefni mitt úr hagnýtri menningarmiðlun fjallaði um eyðiþorpið Skálar á Langanesi.
Fyrsta starf eftir útskrift? Ég starfaði við kennslu í grunnskóla þegar ég lauk BA námi og hélt því áfram í þó nokkur ár. Hvað ertu að gera núna? Ég er verkefnastjóri hjá SÍMEY, símenntunarmiðstöð Eyjafjarðar. Þar hef ég umsjón með námsveri á Dalvík, vinn að þróunarverkefnum, kem að gerð fræðslugreininga og margt fleira. Hver eru þín helstu áhugamál? Bókalestur alltaf númer eitt, einhvern veginn verður það nú þannig að glæpasögur taka til sín stóran hluta af mínum lestrartíma, en ég er alltaf að leitast við að stækka hluta fagurbókmennta og fræðibóka í bunkanum á náttborðinu. Þar fyrir utan hef ég mjög gaman af gönguferðum, helst um íslenskar heiðar, ekki skemmir ef gott sagnafólk er með í för. Hefurðu einhverja hjátrú sem þú brýtur aldrei gegn? Nei, satt best að segja er ég skammarlega lítið hjátrúarfull. Mér er reyndar meinilla við að hrífur snúi tindum upp í loft og aldrei myndi ég drepa járnsmið viljandi, það stýrist þó held ég meira af slysahættu og virðingu fyrir lífi almennt en ótta við rigningu. ![]() Nafn: Rannveig Karlsdóttir Útskriftarár: 2014 Lokaritgerð/-ir: Meistararitgerð mín í þjóðfræði hét „Að prjóna saman samfélag. Hlutverk og gildi handverks eftir bankahrunið 2018“. Eins og nafnið ber með sér reyndi ég að rýna í ástæður þess og merkingu að þjóðin virtist gripin hálfgerðu handverksæði í þó nokkurn tíma eftir bankahrunið 2008. Þar áður hafði ég skrifað B.Ed. ritgerð við Háskólann á Akureyri. Fyrsta starf eftir útskrift: Starf á bókasafni Verkmenntaskólans á Akureyri, ásamt kennslu í íslensku við sama skóla. Ég ætlaði að fá vinnu á bókasafninu til að forðast kennsluna enda starfað sem grunnskólakennari í nokkur ár og taldi nóg komið. En kennslan togaði fast enda ótrúlega skemmtilegt starf. Hvað ertu að gera núna? Nú sinni ég eingöngu kennslu við VMA, er m.a. að prófa mig áfram með kennslu í þjóðfræðiáfanga undir hatti íslenskunnar. Hver eru þín helstu áhugamál? Fyrst og fremst lestur en ég slæ ekki hendinni á móti góðu púsluspili. Einnig hef ég óþrjótandi áhuga á fólki og því sem það tekur sér fyrir hendur. Því les ég oft fræðibækur um það sem vekur áhuga minn hverju sinni og sæki jafnvel ráðstefnur, bara til að halda mér við í fræðunum og njóta þess að vita meira í dag en í gær. Mér finnst til dæmis alltaf jafnskemmtilegt að fylgjast með Eurovision og spá í keppnina með þjóðfræðigleraugun uppi. Ég hef líka gaman að því að lesa og skoða ýmislegt í tengslum við samfélagsmiðla og notkun (ungs) fólks á þeim. Þess á milli dett ég í sögulegt grúsk enda gegni ég stöðu ritara hjá Sögufélagi Eyfirðinga. Eiginlega má segja að ég sé áhugamanneskja um áhugamál. Hefurðu einhverja þjóðtrú sem þú brýtur aldrei gegn? Nei, en ég á þó til að banka í tré og segja 7-9-13 þegar ég er of yfirlýsingaglöð eða glannaleg í fullyrðingum um eitthvað sem framtíðin ber í skauti sér.
Fyrsta starf eftir útskrift?
Eftir útskrift hélt ég áfram að taka saman upplýsingar, greina þær og flokka en ekki á sviði þjóðfræði heldur bókhalds. Ég er viðurkenndur bókari og bókfærsla hefur verið mitt aðalstarf síðustu 13 árin en í hjartanu er ég alltaf þjóðfræðingur. Hvað ertu að gera núna? Fyrir utan það að ég og eiginmaður minn erum í fyrirtækjarekstri á sviði byggingariðnaðar og bókhalds þá er ég mitt í hringiðju þessa hrikalega spennandi verkefnis, að gera heimildarmynd um þrettándagleðina í Eyjum. En fljótlega eftir að ég skilaði inn ritgerðinni minni hafði Sighvatur Jónsson samband við mig og fékk mig í samstarf með sér og Geir Reynissyni að gera þessa mynd. Síðustu ár hafa svo farið í það að safna efni og nú er loksins komið að lokavinnslunni. Heimildarmyndagerð er nú engin gullnáma svo það hefur reynt á að fjármagna myndina en við erum með söfnun á Karolina Fund þessa dagana. Þar er hægt að styrkja verkefnið með ýmsum leiðum, eins og t.d. með kaupum á miðum á frumsýningu myndarinnar í Háskólabíói sem verður 27. des. Hver eru þín helstu áhugamál? Fljótlega eftir útskrift þá fór ég að stunda fjallgöngur. Það er ótrúlega nærandi fyrir sálina að standa einhver staðar í óbyggðum að anda að sér fersku lofti, sjá stórbrotið útsýni, mikilfenglega fossa eða fornar rústir og vita að þú eigir heitt kakó í bakpokanum. Í síðustu göngu skoðaði ég hin svokölluðu Tyrkjabyrgi á Reykjanesinu, í nágrenni við Grindavík. Það var stórmerkilegt að standa inn í þeim og reyna að ímynda sér tilurð þeirra. Hefurðu einhverja hjátrú sem þú brýtur aldrei gegn? Ég get aldrei sleppt því að banka þrisvar og segja „7 9 13“ til að koma í veg fyrir að einhver óskapnaður komi fyrir mig. Works every time 😉 *Innskot Félags þjóðfræðinga - Nánari upplýsingar og möguleikar á að styrkja heimildamynd Hrefnu er að finna hér: https://www.karolinafund.com/project/view/2652
Fyrsta starf eftir útskrift?
Síðar sama ár, 2005, gaf ég út skáldsöguna Hrafninn sem gerist á Grænlandi á 15. öld. Þjóðfræðinámið kom sér þar mjög vel og sumir kúrsarnir nýttust beint inn í bókina þar sem ég dreg upp hugarheim inúíta og norrænna manna á miðöldum. Hvað ertu að gera núna? Ég er að skrifa mína tíundu bók, skáldsögu sem gerist í byrjun 10. aldar. Af og til held ég erindi, um tilurð bókanna og líka um ástvinamissi og sorg. Hver eru þín helstu áhugamál? Hvaðeina sem ég er að skrifa um þá stundina. Víkingaöldin er þar fyrirferðarmikil og hefur verið síðasta áratuginn. Þess utan þá er það garðyrkja og allt sem lýtur að gróðri jarðar. Ástæðan er sú að sl. vetur eignaðist ég sumarbústað, Urðarbrunn, sem stendur í litlum skógi í Bláskógabyggð, og það er dásamlegt og endurnærandi að vera þar úti í náttúrunni og með fingurna í moldinni. Og svo á ég núna litla ömmustelpu, Sylvíu, sem dýpkar lífið og gerir allt skemmtilegra. Hefurðu einhverja hjátrú sem þú brýtur aldrei gegn? Ég er forlagatrúar og held fast í ýmsa hjátrú en man í svipinn ekki eftir neinu banni. Hins vegar trúi ég statt og stöðugt á alls kyns tákn sem birta mér skilaboð úr yfirnáttúrunni um gæfu, hrafnar sem fljúga í sömu átt og ég, eða kveðjur frá dánum ástvinum, eins og regnboginn. Ég útskrifaðist með Bed gráðu frá Kennaraháskóla Íslands 1993 og lokaritgerðin mín þar fjallaði um Grýlukvæði í safni Ólafs Davíðssonar: Íslenskar gátur, skemmtanir, vikivakar og þulur. (Ég man því miður ekki hvað hún heitir).
Fyrsta starf eftir útskrift? Fyrir og eftir útskrift vann ég sem stundakennari við námsbraut í þjóðfræði, gerði fjölmarga útvarpsþætti fyrir Rúv sem allir fjölluðu um þjóðfræði og starfaði líka sem leiðsögumaður í hjólaferðum á Ítalíu, Austurríki og Frakklandi en þar kom þjóðfræði reyndar lítið við sögu. Hvað ertu að gera núna? Núna á ég heima í Hveravík á Ströndum þar sem ég nota tímann til að tala við hestana sem hér eiga líka heima og hundinn Hansa sem hér ræður eiginlega öllu og svo er ég líka með vikulegt innslag héðan af Ströndum í Mannlega þættinum á Rúv. Hver eru þín helstu áhugamál? Mín helstu áhugamál eru að tala við hestana eins og áður hefur komið fram, fara með hundinum Hansa í gönguferðir, græða upp landið hér sem líklega hefur verið ofbeitt í gegnum aldirnar, fara á kajak á firðinum og njóta þess að vera hluti af þessu frábæra samfélagi sem hér er. Hefurðu einhverja hjátrú sem þú brýtur aldrei gegn? Ekki margt er ég hrædd um, ég vil þó t.d. helst ekki tala um eitthvað slæmt sem gæti gerst af því þá gæti það gerst, Kannski ekki hjátrú en ég mundi ekki vilja að álfasteinarnir hér í hlíðinni yrðu færðir til og mér finnst óþægilegt þegar hundurinn ,,merkir” sér þá. Já það er semsagt ekki mikil hjátrú eftir í mínu höfði og kannski hefur áralangt þjóðfræðigrúsk breytt einhverju þar um. Fyrsta starf eftir útskrift?
Vann hjá Sögusmiðjunni, við textagerð og rannsóknir, einkar skemmtilegt og gefandi. Hvað ertu að gera núna? Núna er ég í fæðingarorlofi, en áður en það byrjaði vann ég í Waldorfskólanum í Lækjarbotnum, sem kennari. Einnig vinn ég sjálfstætt við að fara með fólk í gönguferðir í náttúrunni, segja frá þjóðtrú og sögum sem tengjast umhverfinu. Myndi segja að ég sé sagnakona náttúrunnar. Elska að segja sögur af plöntum, steinum, fuglum og trjám. Einnig segi ég mikið af drauga -og galdrasögum á veturna. Hver eru þín helstu áhugamál? Mín helstu áhugamál er móðir jörð og allt sem henni fylgir, miðla skilningi á henni. Hún er allt sem við þurfum og okkur ber skylda til að skilja hana, virða og hugsa vel um. Einnig elska ég að rækta grænmeti og tómata. En það gerum við Tómas Atli Ponzi, maðurinn minn inni í Mofellsdal. Hefurðu einhverja hjátrú sem þú brýtur aldrei gegn? Ég hef eina hjátrú en ég fer alltaf með þessa þulu á áramótunum: Komi þeir sem koma vilja, veri þeir sem vera vilja, fari þeir sem fara vilja, mér og mínum að meinalausu, Síðan kveiki ég á kertum hér og þar og býð álfana velkomna. Finnst þetta fallegur siður og hjátrú. Að vera þjóðfræðingur er dásamlegt, snertir á flestum sviðum mannlífsins. Takk fyrir mig! Lokaritgerð/ir: Lokaverkefnið mitt bar heitið ”Yfir dundi askan dimm” og var annars vegar rannsókn á upplifun fólks af öskufallinu sem kom í kjölfar eldgossins í Öskju árið 1875 og hins vegar sýning þar sem efninu var miðlað til almennings. Kveikjan að verkefninu var dagbók sem langalangafi minn, Gunnlaugur Snædal bóndi á Eiríksstöðum á Jökuldal, skrifaði á þeim tíma sem askan féll og geymir afar áhrifamiklar lýsingar. Verkefnið var unnið undir leiðsögn Terry Gunnell og sýningin var bæði sett upp á Vopnafirði og Egilsstöðum.
Fyrsta starf eftir útskrift? Safnstjóri Minjasafns Austurlands. Hvað ertu að gera núna? Er ennþá safnstjóri Minjasafns Austurlands. Hver eru þín helstu áhugamál? Saga, menning og alls konar grúsk. Hef líka gaman af því að lesa góðar bækur og er alltaf að reyna að gera meira af því. Útivist með fjölskyldunni er líka ofarlega á lista. Hefurðu einhverja hjátrú sem þú brýtur aldrei gegn? Ég er uppalin á áðurnefndum Eiríksstöðum þar sem þjóðsagan segir að heimilisfólkið hafi einu sinni tekið upp á því að spila á jólanótt með skelfilegum afleiðingum. Í minni fjölskyldu hefur því alltaf verið harðbannað að spila á aðfangadagskvöld og jólanótt og ég rígheld í þessa hjátrú. ![]() Nafn: Júlíana Þóra Magnúsdóttir Útskriftarár: BA 2004, MA 2008. Þegar ég útskrifaðist í febrúar 2004 hélt ég upp á það ásamt tveimur öðrum nýútskrifuðum þjóðfræðingum, þeim Bryndísi Reynisdóttur og Þórdísi Eddu Guðjónsdóttur, með heljarinnar giggi uppi í Þjóðdansafélagi. Við vorum svaka flottar í þjóðbúningum og dönsuðum ásamt gestum okkar þjóðdansa undir styrkri stjórn Helgu Þórarinsdóttur. Myndin er frá þessari útskrift, ég var í peysufötum sem voru víst meiri spariföt en upphluturinn þótt þau séu ekki eins vinsæl í dag. Lokaritgerð/ir: BA ritgerðin mín ber titilinn Sagnir milli sanda: Rannsókn á sögnum, sagnamönnum og þjóðtrú í Skaftárhreppi og fjallar eins og nafnið gefur til kynna um sagnamenningu í Skaftárhreppi þar sem ég er fædd og uppalin. Ég sá mikið eftir þeim titli þegar ég fór að halda framsögur um efni ritgerðarinnar því ég er pínu smámælt og ræð því illa við mörg S-hljóð í röð í töluðu máli. Ég var síðan búin að steingleyma þessu vandamáli þegar ég skilaði MA ritgerðinni minni um sama svæði haustið 2008 en hún ber titilinn Saga til næsta bæjar: Sagnir, samfélag og þjóðtrú sagnafólks frá Austurhéraði Vestur-Skaftafellssýslu. Fyrirlestrar um efni ritgerðanna hefðu sennilega orðið auðveldari ef ég hefði rannsakað matarmenningu í Múlasýslum svona þegar eftir á að hyggja. Ég hef líka tilhneigingu til að hafa titla á verkum mínum geysilanga, eins og Vestur-Skaftfellingum er tamt. Sem dæmi um þetta titlablæti Skaftfellinga má nefna hið ágæta rit Vestur-Skaftafellssýsla og íbúar hennar: Drög til lýsingar á íslensku þjóðlífi mótuðu af skaftfellskri náttúru sett fram í ritgerðum af 40 fulltrúum skaftfellskrar alþýðu sem út kom 1930. Fyrsta starf eftir útskrift?: Eftir útskriftina 2004 hélt ég áfram að vinna á hóteli á Kirkjubæjarklaustri þar sem ég hafði unnið á sumrin allt BA námið. Haustið 2005 hóf ég síðan MA námið og var þá svo heppin að fá samþykkta námsdvöl við Berkeleyháskóla í Kaliforníu veturinn 2005-2006. Ég byrjaði því MA námið þar úti og lauk því síðan hér heima. Ég lauk meistaraprófinu í október 2008, í miðju hruninu, svo að þessir tveir atburðir eru alltaf samtvinnaðir í mínum huga. Haustið 2008 gerðist ég stundakennari í þjóðfræði og kenndi þá Vinnulag í þjóðfræði. Síðan hef ég kennt Íslenskar sagnir, þjóðtrú og samfélag frá árinu 2009 og Smíðaverkstæði BA ritgerða frá 2011. Auk þess hef ég nýtt þjóðfræðina í ýmsum verkefnum sem ég hef unnið sem tengjast sögu og menningu í Skaftárhreppi, svo sem gerð fræðsluefnis við ýmsar menningaminjar og fleira. Hvað ertu að gera núna? Þessa dagana er ég í fæðingarorlofi en er annars í doktorsnámi í þjóðfræði. Ég er að rannsaka sagnamenningu íslenskra kvenna í torfbæjarsamfélaginu eins og hún birtist í hljóðritasafni Hallfreðar Arnar Eiríkssonar. Hver eru þín helstu áhugamál?: Fyrir utan þjóðfræðina og ýmiskonar skylt grúsk hef ég mikinn áhuga á útivist og væri örugglega alltaf að ganga einhvers staðar á fjöllum eða að hjóla á fjallahjólinu ef ég hefði bara tíma og tækifæri til þess. Ég er líka alger fréttafíkill, get bara ekki byrjað á neinu verki á morgnana fyrr en ég er búin að skoða bæði stærri og smærri enskumælandi fréttasíður um víða veröld. Sem betur fer er ég þó ekki virk í athugasemdum á þessum síðum nema náttúrulega þegar skamma þarf nasista í Burma eða aðra óþokka sem hafa rangt fyrir sér á internetinu. Svo hef ég gríðarlegan áhuga á matargerð og mat og hefði sennilega orðið kokkur ef konum hefði almennt verið hleypt í það nám á tíunda áratug 20. aldar. Á þessum tíma var nánast útilokað fyrir konur sem ekki tengdust rekstraraðilum veitingastaða fjölskylduböndum að komast á samning. Þeim var ýtt kerfisbundið frá kokkanáminu, hugsanlega vegna einhverrar minnimáttarkennda eldri matreiðslumeistara gagnvart fyrirrennurum sínum, eldabuskunum. En ég er reyndar pínu þakklát fyrir þessa karlrembu í dag, því líklega hefði ég aldrei orðið þjóðfræðingur ef ég hefði farið í kokkanám. Hefurðu einhverja hjátrú sem þú brýtur aldrei gegn?: Ég man ekki eftir neinni í svipin. |
Félag þjóðfræðinga á ÍslandiHér má finna allskonar skemmtilegar fréttir um viðburði, þjóðfræðinga, þjóðfræði og hvað sem er. Ef ykkur langar að koma einhverju á framfæri má senda fréttatilkynningar á [email protected] Færslur
January 2025
|